Καζαντζάκη, Γαλάτεια

(Ηράκλειο Κρήτης 1881 – 1962). Λογοτέχνης. Υπήρξε σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη και του Μάρκου Αυγέρη (στον δεύτερο γάμο της), ενώ ήταν αδελφή της Έλλης Αλεξίου. Σπούδασε σε γαλλικό σχολείο. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1906, δημοσιεύοντας ποιήματά της και κριτικές μελέτες στα περιοδικά Πινακοθήκη, Νέα Ζωή και Νουμάς, με το ψευδώνυμο Λαλώ Κάστρο και Πετρούλα Ψηλορείτη. Το έργο της, που συνολικά χαρακτηρίζεται ως βαθύτατα ανθρώπινο, περιλαμβάνει ποιήματα, μυθιστορήματα, παιδικά διηγήματα και θεατρικά. Στα μυθιστορήματα και στα διηγήματά της ανήκουν τα έργα Η Φωτεινή του Αναγνώστη, Εγώ, όλοι εσείς (1910), Η κόκκινη ζωή (1911), Άρρωστη πολιτεία (1914), 11 π.μ.–1 μ.μ. (1927), Γυναίκες (1933), Άντρες (1935), Κρίσιμες στιγμές (1953), Άνθρωποι και υπεράνθρωποι (1958), Ο κόσμος που πεθαίνει και ο κόσμος που έρχεται (1963) κ.ά.· στα Θεατρικά της περιλαμβάνονται τα έργα Ενώ το πλοίο ταξιδεύει (1933), Με κάθε θυσία, Τη νύχτα τ’ Άη-Γιάννη, Ο άρχοντας ο Μαυριανός κι η αδελφή του, Τα πληγωμένα πουλιά, Όμορφος κόσμος, Χτες, σήμερα, αύριο (σχεδόν το σύνολο των θεατρικών έργων της εκδόθηκε το 1959 σε έναν τόμο με τον τίτλο Αυλαία)· και στα παιδικά τα Ελληνικόν αλφαβητάριον, Η καλή μητερούλα, Οι διακοπές του Κωστάκη, Το αρχοντόπουλο, Η Ελενίτσα στην εξοχή κ.ά. Τα ποιήματά της δεν εκδόθηκαν σε ιδιαίτερο τόμο. Το 1959 εκδόθηκε ένας τόμος με τον τίτλο Γράμματα στη Γαλάτεια, στον οποίο περιλαμβάνονται τα γράμματα που της έστελνε κατά καιρούς ο Νίκος Καζαντζάκης (βλ. λ.).